Tablica routingu to zestaw reguł używanych do określenia ścieżki, którą powinny podążać pakiety danych. Wszystko to w dowolnej sieci pracującej z protokołem IP. Każde urządzenie, które ma opcję posiadania adresu IP, w tym routery i komputery, takie jak Windows, Linux lub Mac, ma tablicę routingu, aby dotrzeć do miejsca docelowego.
Komponenty tabeli routingu
Taka tabela zawiera wszystkie niezbędne informacje dotyczące ruchu jednego lub większej liczby pakietów danych w sieci przy użyciu najlepszej trasy. W ten sposób dotarcie do miejsca docelowego jest gwarantowane, o ile używane są protokoły zorientowane na połączenie, takie jak TCP, ponieważ TCP zapewnia, że pakiet dotrze do miejsca docelowego prawidłowo. Warto pamiętać, że każdy pakiet danych zawiera dodatkowe dane, które są zbędne i pomagają nam się uczyć Źródłowy adres IP oraz docelowy adres IP , w tym informacje w nagłówku.
Na przykład powiedzmy router, urządzenie tego typu ma jedną (lub więcej) tablicę routingu. Ta tabela umożliwia temu urządzeniu wysłanie pakietu danych do następnego przeskoku, to znaczy do następnego interfejsu sieciowego, który może znaleźć. Zależy to jednak tylko od tego, jak skonfigurujemy nasze urządzenia sieciowe. W tym przypadku routery.
Składnikami tablicy routingu są:
- Sieć docelowa: odpowiada sieci docelowej, do której musi dotrzeć pakiet danych.
- Maska podsieci: istnieje co służy do zdefiniowania maski podsieci sieci, do której musimy się udać.
- Następny skok: po angielsku, o którym mówimy Następny skok ten Jest to adres IP interfejsu sieciowego, przez który pakiet danych będzie przechodził, aby kontynuować do końca.
- Interfejs wyjściowy: dostępny interfejs sieciowy, z którego pakiety muszą wyjść, aby dotrzeć do miejsca przeznaczenia.
- Dane: te mają kilka zastosowań. Jednym z nich jest wskazanie minimalnej liczby przeskoków w sieci docelowej lub po prostu „koszt” osiągnięcia sieci docelowej i użytej do ustalenia priorytetów.
Typy tras, które mogą być przechowywane w tablicy routingu to:
- Bezpośrednio połączony
- Długie dystanse
- Od gospodarza
- Trasy domyślne
- PRZEZNACZENIE
Niezwykle ważne jest wzmocnienie koncepcji routingu. Jaka jest więc funkcja routera w sieci:
- Odbierz pakiet danych.
- Dowiedz się, jaki jest adres docelowy.
- Sprawdź skonfigurowaną tablicę tras.
- Wyślij paczkę do miejsca przeznaczenia najlepszą możliwą trasą.
Jak utrzymujesz harmonogram tras?
Zasadniczo na trzy sposoby: sieci połączone bezpośrednio są zachowywane automatycznie, ponieważ są bezpośrednio połączone, a trasy są dodawane automatycznie. My także routing statyczny gdzie administrator sieci dodaje lub usuwa jedną lub więcej tras i w końcu mamy routing dynamiczny ten
Dziś dużą wagę przywiązuje się do routingu dynamicznego. Co skomentowałeś? Urządzenia sieciowe, w tym przypadku routery, automatycznie tworzą i aktualizują swoje tablice routingu. Robią to, używając protokołów routingu do wymiany informacji o topologii sieci. Jeśli masz dużą lub bardzo dużą sieć, routing statyczny, a tym samym ręczna konserwacja, będą wymagały wielu godzin personelu technicznego. Ta ostatnia jest bardzo niepraktyczna i znacznie mniej produktywna. Routing dynamiczny umożliwia podłączonym urządzeniom sieciowym „nasłuchiwanie” siebie nawzajem, dzięki czemu mogą automatycznie aktualizować swój routing na podstawie zdarzeń sieciowych. Zwłaszcza jeśli mówimy o przerwach lub przeciążeniu sieci.
Następnie przyjrzymy się bliżej routingowi statycznemu i dynamicznemu.
Routing statyczny
Jak już pisaliśmy, ścieżki statyczne są konfigurowane ręcznie w routerze, a także ich utrzymanie. Kiedy można złożyć wniosek o modyfikację? Gdy nastąpią zmiany topologii sieci. Chociaż routing statyczny jest ogólnie bardzo wymagający, zwłaszcza jeśli chodzi o konserwację, ma wiele zalet, które zawsze sprawiają, że jest to opcja konfiguracji routingu:
- Większe bezpieczeństwo, że trasa jest wpisywana poprawnie i że nie ma problemów, ponieważ są one wprowadzane ręcznie przez administratora.
- Skuteczny w zarządzaniu zasobami, ponieważ na routerze nie działa żaden protokół.
Istnieją dwa główne typy routingu statycznego: w określonej sieci oraz wyciągając domyślna statyczna (lub domyślna ścieżka) ten Dla lepszego środowiska, jeśli używany jest protokół IPv4, konfiguracja routingu statycznego w określonej sieci ma następującą strukturę:
DirecciónIP MáscaradeSubred IPsiguientesalto | InterfazDeSalida
Zastosujmy tę strukturę do polecenia routera Cisco:
ip route 192.168.0.0 255.255.255.0 192.168.10.5
Zamiast kolejnego przeskoku IP, czyli IP interfejsu, przez który pakiet danych będzie dalej przeglądał, możemy pokazać interfejs:
ip route 192.168.0.0 255.255.255.0 serial 0/0/1
Teraz, po statycznej stronie ścieżki domyślnej lub ścieżki domyślnej, powinieneś wiedzieć, że działa, gdy tabela routingu nie ma określonej ścieżki dla sieci docelowej. Jest to szczególnie ważne, gdy musisz skonfigurować routery, które umożliwiają dostęp do Internetu. Dlaczego trasa do określonej sieci nie byłaby przydatna, gdybyśmy mieli surfować po Internecie? Ponieważ nikt nie jest pewien, do jakich witryn i usług będzie miał dostęp każdego dnia. Nie widzimy tego, ale jako użytkownicy sieci na co dzień uzyskujemy dostęp do wielu sieci. Dlatego nie jest możliwa żadna określona ścieżka statyczna, nawet ścieżka dynamiczna, ponieważ routery domowe nie obsługują wszystkich sieci na świecie. Dlatego domyślna trasa pozwoli nam jechać tam, gdzie chcemy, gdy potrzebujemy połączyć się z internetem,
Jednak polecenie konfiguracji ma bardzo podobną strukturę do „normalnej” ścieżki statycznej. Spójrzmy na jego strukturę:
0.0.0.0 0.0.0.0 IPsiguientesalto | InterfazDeSalida
Zastosujmy ponownie tę strukturę do polecenia routera Cisco:
ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 192.168.10.5
Zamiast kolejnego przeskoku IP, czyli IP interfejsu, przez który pakiet danych będzie dalej przeglądał, możemy pokazać interfejs:
ip route 0.0.0.0 0.0.0.0 serial 0/0/1
Routing dynamiczny
Routery wykorzystują różne dynamiczne protokoły routingu, aby zapewnić wszystkie dane związane z: Status sieci ten Zamiast ręcznie konfigurować tabele routingu przez administratora sieci, robią to dynamiczne protokoły routingu. Wszystko, co administrator musi zrobić, to skonfigurować protokół routingu dynamicznego i otworzyć sieci, które są bezpośrednio połączone, aby inne routery wiedziały, dokąd się udać w przypadku, gdy wymagany jest dostęp do tej sieci. Ten rodzaj uczenia się pozwala określić najlepszą ścieżkę dla każdego przypadku i dodać ją później do tablicy routingu routera.
Warto wspomnieć o kilku zaletach routingu dynamicznego. Najważniejszą rzeczą jest możliwość wyznaczenia nowej lepszej trasy, jeśli pierwotna nie jest używana. Z drugiej strony interwencja człowieka nie jest w żaden sposób konieczna, nawet w obliczu bardziej złożonych zmian w topologii sieci. W zależności od scenariusza powinniśmy korzystać z protokołów routingu bramy wewnętrznej (IGP) stosowanych w AS (Autonomous System), takich jak RIP, OSPF, IS-IS czy EIGRP. Podobnie, jeśli zamierzamy komunikować się z różnymi AS, używanym protokołem jest BGP.